Թաթա Սիմոնյան

1. Ով չգիտե, թե ինչքան, թե ինչքան գեղեցիկ են

Իմ հարազատ քաղաքի զարդն են ու զարդարանքն են:

Ամպերի տակից նայող արևի պես ժպտում են

Արարատ լեռան գագաթի պես անարատ են,

Արարատ լեռան գագաթի պես անարատ են:

Վարդերի հետ խառնվել, իրենք են վարդ են դարել,

Ինձ նման ջահելների սիրահար են դարձրել,

Ինչ անուշիկ է նրանց պաչիկները շուրթերի,

Երևանի քնքուշ սիրունիք աղջիկների,

Երևանի քնքուշ սիրունիք աղջիկների:

Կրկ. Երևանի աղջիկների, Երևանի աղջիկների,

Սիրունիկ են աչիկները Երևանի աղջիկների:

Երևանի աղջիկների, Երևանի աղջիկների,

Սիրունիկ են աչիկները Երևանի աղջիկների:

2. Երբ կարոտով ամեն օր, ամեն օր նրանց համար

Ես պիտի երգեմ անվերջ անուշ երգեր անհամար:

Ոչ չմարի դարերով, դերերով մնա անմար

Իմ սերը Երևանի աղջիկների համար,

Իմ սերը Երևանի աղջիկների համար:

Կրկ.